گردو

با نام علمی Juglans regia از خانواده Juglandaceae که در فارسی دری چهار مغز خوانده می شود. از میوه های گرد، با دو پوسته، یکی نرم و سبز رنگ که به تدریج خشک می‌شود و از بین می‌رود و دیگری سخت و چوبی است. مغز آن خوراکی است و روغن فراوان دارد. گردو، میوه مغزدار با ارزشی است که انواع مختلفی دارد. منبع عالی پروتئین، فیبر، ویتامین‌ها، آنتی اکسیدان‌ ها و مواد معدنی است. مغز گردو و بذر کتان دارای بیشترین اندازه اسید چرب امگا ۳ در میان مواد غذایی گیاهی هستند.

مهمترین گردو های موجود در دنیا معروف به گردوی ایرانی است، زیرا ابتدا از ایران به خاور میانه و از آنجا به یونان و روم و سپس به انگلستان و بعد به آمریکا برده شده است. گردوی ایرانی تنها گونه‌ ای از این خانواده است که مغز آن از نظر خوراکی مصرف اقتصادی دارد. گردوی معمولی درختی است یک پایه که بلندی آن از ۱۰ تا ۲۵ متر قابل تغییر است.

این میوه دارای برگهای مرکب شانه‌ ای است و درختی یک پایه است که گلهای نر و ماده روی یک درخت به صورت جدا گانه ظاهر می‌شوند. گامت‌ های ماده دگر گشن است گرده افشانی آن به وسیله باد انجام می‌شود و حشرات در آن نقشی ندارند.

برابر بررسی‌ های دیرین شناسی گیاهی و گرده‌ شناسی در روی کرهٔ زمین، گونه‌های مختلف گردو از زمان‌های بسیار قدیم به ویژه از دوران سوم زمین‌شناسی وجود داشته است. از دوران چهارم زمین‌شناسی به بعد آثار درخت گردو از جمله گرده آن در کشورهای اروپای شرقی به دست آمده است. منشاء درخت آن را آسیای غربی و نواحی هیمالیا می‌دانند.

مغز گردو نوعی خشکبار مقوی است که با خارج کردن آن از پوسته سخت گردو قابل استفاده‌ است. مغز این میوه را با نام غذای مغز نیز بیان کرده‌اند، زیرا مغز گردو سرشار از امگا ۳ است که باعث کارکرد بهتر مغز می‌شود. ۱۵ درصد از چربی‌ های مغز گردو از نوع غیر اشباع است که برای سلامتی بدن بسیار مفید و سودمند هستند. یک چهارم فنجان مغز آن در حدود ۸٫۹ درصد نیاز روزانه بدن به این چربی ضروری را تامین می‌ کند.