ماهی کپور

کپور گونه ای از کپور ماهیان است. ماهی کپور دارای ۲ جفت سبیلک و دندان های حلقی هستند. در ایران کپور معمولا در حاشیه دریای خزر، رودخانه تجن و همه دریاچه ها، رودخانه ها، مخازن سدها، پای رود و تالاب ها یافت می شود. کپور بدن درازی دارد. به طور میانگین طول کپور ها ۳۸ و اندازه بزرگترین آنها ۱۵۰ سانتی متر است. سر آنها بزرگ، باله ی کوتاه و پوزه ی کندی دارند. باله مخرجی آنها کوتاه و باله پشتی دارای ۳ الی ۴ خار سخت دارد.

کپورهای معمولی فلسهای درشتی دارند و باله ی پشتی آنها ممتد می باشد. در حدود ۳۰ الی ۳۲ عدد فلس خط جانبی دارد. دهان این ماهی کشویی است که قابل بیرون ردن است. کپورها همه چیز خوار هستند. غذای آنها موجودات زیر بستر آب، کرم ها، سخت پوستان، حشرات ریز، لاشه حیوانات، تخم ماهی های دیگر و حتی کپورهای نوزاد می باشد. کپورها در آب شیرین زندگی می کنند و آب های گرم را دوست دارند و در آب های آرام با پوشش گیاهی به فراوانی یافت می شوند.

۸۰% از ماهیان پرورشی تولید شده در جهان را کپور ماهیان و تیلاپیا تشکیل می‌دهد. کپورماهیان بزرگترین خانواده آب شیرین هستند و در ناحیه مصبی و آب‌های لب شور نیز دیده می‌شوند. از لحاظ پراکنش طبیعی، این تیره بجز در آمریکای جنوبی، ماداگاسکار و استرالیا به حد وفور در همه جا منتشر گردیده‌اند. در این تیره ۲۰۰ جنس و ۱۶۰۰ گونه وجود دارد و در تکثیر و پرورش آبزیان نقش مهمی بازی می‌کنند از لحاظ پرورش جزء ماهیان گرمابی بوده‌ اند و در مناطق نیمه گرم و گرمسیر که دارای حرارتی بین ۱۵-۲۰ الی ۳۵-۴۰ درجه سانتی‌ گراد باشد پرورش می‌یابند. تنها در دریای خزر ۲۰ گونه از خانواده کپور ماهیان وجود دارد مانند ماهی سفید، ماهی کلمه، ماش ماهی، سیم و… که مهمترین آن گونه کپور معمولی (Cyprinus carpio) است که بومی دریای خزر و وحشی می‌باشد.