فی جوا میوه ی کم یابی است که احتمالا شما به ندرت نام آن را شنیده اید. این میوه در استانهای مازندران و گیلان به صورت محدود و پراکنده کشت می شود. فی جوا اغلب به صورت خام، شربت، کمپوت، مربا و ترشی مصرف می شود و دارای خواص درمانی بالایی است. با توجه به سطح بالای استقبال مردم از این میوه و کمیاب بودن آن به عنوان سوغات از استانهای شمالی به دیگر نقاط کشور ارسال می شود. این میوه از خواص خوبی در درمان تیروئید و غنی از ترکیبات ید است، هر یکصد گرم فوجیا، صد میلی گرم جذب بدن می شود. فی جوا حاوی املاح و ویتامین های گوناگون بویژه E، قند و مواد نافع برای ارگانیزم بدن انسان است.

مشکل اصلی این میوه کشت و تولید آن است، فی جوا به محض رسیدن مثل توت از درخت می ریزد، با گذشت چند روز از برداشت لکه هایی بر روی میوه پیدا می شود بنابراین خاصیت انبارداری ندارد و فاقد صرفه اقتصادی می با شد به همین منظور است که باغداران از کاشت آن استقبال کمتری می کنند. برداشت میوه فی جوا از اوایل آبان آغاز و تا اوایل اذر ماه ادامه خواهد داشت. فی جوا اعجاز بزرگ طبیعت، میوه ای خوش طعم با خواص درمانی می تواند با کاربردهای صنعتی در رونق کسب و کار تاثیرگذار باشد.

این میوه به دلیل طعم دلپذیری که دارد، طرفداران زیادی پیدا کرده است. یکی دیگر از دلایل محبوبت فیجوا خواص و فواید درمانی این میوه می‌باشد که ریشه در عناصر معدنی و ترکیبات ارگانیک موجود در آن دارد. این میوه گرمسیری حاوی مقادیر قابل توجهی از ویتامین C (بیش از ۵۰ درصد نیاز روزانه شما در هر وعده) و همچنین طیف متنوع ویتامین‌های B، ویتامین E، K و A است. علاوه بر این، فیجوا یکی از منابع دریافت عناصری مانند مس، منگنز، منیزیم، پتاسیم، آهن و کلسیم محسوب می‌شود.